Kenmerken van laaggradige ontsteking

Je hebt allerlei (vage) klachten, maar de huisarts en specialisten zeggen dat er niets aan de hand is omdat je bloedwaarden niet afwijken. Dat is ook niet gek, want de bruikbaarheid van bloedonderzoek is beperk. Meestal liggen laaggradige ontsteking met bijbehorende insulineresistentie (ongevoeligheid voor het hormoon insuline) aan de basis van deze (vage) klachten. Laaggradige ontsteking is lastig te herkennen in het bloedbeeld. Ten eerste moet je weten naar welke waarden je moet kijken. Ten tweede moet je weten hoe je deze interpreteert. De meeste huisartsen en specialisten zijn hier niet in thuis en zullen jou daarom ook niet de diagnose laaggradige ontsteking geven.

Bloedwaarden

De meest bekende bloedwaarde die wordt gebruikt voor de diagnose van laaggradige ontsteking is high sensitive C-reactive Protein (hs-CRP). Een hs-CRP van boven de 1 kan een indicatie van chronische laaggradige ontsteking zijn.

Maar een geïsoleerde hs-CRP-waarde zegt niet zoveel. Het hs-CRP-gehalte kan bijvoorbeeld ook verhoogd zijn nadat je de avond voor het prikken hebt gesport. Ook kan het tijdelijk verhoogd zijn door een verkoudheid. Daarom moet er naar verschillende bloedwaarden worden gekeken in combinatie met de symptomen.

Andere waarden[1] die een indicatie van chronische laaggradige ontsteking geven zijn onder andere verhoogde urinezuurwaarden en verhoogde triglyceridenwaarden. Maar let op, want het gehalte aan urinezuur schommelt gedurende de dag. ’s Ochtends vroeg is het urinezuurgehalte lager dan in de loop van de dag.

Ook een verhoogde ferritinewaarde kan op ontsteking duiden, net als een verhoogde bloedbezinking (BSE) en een verhoogde actieve vitamine D-waarde (1,25-dihydroxy vitamine) en lage inactieve vitamine D-waarde (25-hydroxyvitamine).

Met geïsoleerde bloedwaarden kun je niet zoveel. Voor een goede diagnose is het essentieel om de verschillende bloedwaarden te combineren met de aanwezige symptomen.

Symptomen van laaggradige ontsteking

Een actief immuunsysteem heeft veel energie nodig en eist dit dan ook op. Hierdoor verandert de energieverdeling in het lichaam. Het immuunsysteem rooft energie van andere organen. Vooral van organen die veel energie verbruiken, zoals de hersenen, spieren en darmen. Het roven van energie gaat als volgt. Het immuunsysteem maakt organen die veel energie verbruiken insulineresistent. Dit betekent dat zij ongevoelig worden voor insuline, het hormoon dat betrokken is bij de opname van suikers in de cel. Als gevolg zijn deze organen niet meer goed in staat om suikers (energie) op te nemen en krijgen zij vervolgens te kampen met een energietekort. Ze worden verwaarloosd en kunnen niet meer naar behoren functioneren.

Door de veranderde energieverdeling (energie naar het immuunsysteem) en verwaarlozing van de ‘dure’ organen gaan mensen met laaggradige ontsteking zich op een bepaalde manier gedragen. Gedragssymptomen zijn:

• Vermijding van lichaamsbeweging (geen energie voor de spieren om te bewegen of sporten)
• Vermijden van sociaal contact (geen energie voor de hersenen)
• Vermindering van libido (geen energie voor het voortplantingssysteem)
• Eetluststoornissen (geen energie voor spijsverteringsstelsel)
• Verhoogde pijngevoeligheid (lokaal energietekort)
• Verandering van lichaamssamenstelling (spierafbraak en verhoogd vetgehalte)

Ziekten die samenhangen met laaggradige ontsteking

Chronische laaggradige ontsteking ligt aan de basis van bijna alle typische Westerse ziektes die met het metabool syndroom samenhangen.[2] Laaggradige ontsteking kan leiden tot allergieën, chronische pijn, uitputtingsziekten (bijv. fibromyalgie), hart- en vaatziekten[3], ontstekingsziekten van de darm[4], psychische aandoeningen (bijv. depressie), auto-immuunziekten (bijv. psoriasis)[5] en sommige vormen van kanker.[6]

Kortom

Laaggradige ontsteking is lastig te diagnosticeren omdat het nauwelijks in het bloed zichtbaar is. Voor een goede diagnose moeten verschillende bloedwaarden in samenhang met de aanwezige symptomen worden bekeken. De meeste huisartsen en specialisten zijn hier niet in thuis en zullen jou daarom niet de diagnose laaggradige ontsteking geven. Chronische laaggradige ontsteking met bijbehorende insulineresistentie ligt aan de basis van bijna alle Westerse ziektes.

Klik hier om de bronnen te zien

[1]Barbaresko, J., Koch, M., Schulze, M. B., & Nöthlings, U. (2013). Dietary pattern analysis and biomarkers of low-grade inflammation: a systematic literature review. Nutrition reviews, 71(8), 511-527.
[2] F.A.J. Muskiet (2011). De evolutionaire achtergrond, oorzaak en consequenties van chronische systemische lage graad ontsteking; betekenis voor de klinische chemie. Ned Tijdschr Klin Chem Labgeneesk 2011, vol. 36, no. 4.
[3] Ridker, P. M., Danielson, E., Fonseca, F. A., Genest, J., Gotto Jr, A. M., Kastelein, J. J., … & Nordestgaard, B. G. (2008). Rosuvastatin to prevent vascular events in men and women with elevated C-reactive protein. New England Journal of Medicine, 359(21), 2195.
[4] Fasano, A., & Catassi, C. (2012). Celiac disease. New England Journal of Medicine, 367(25), 2419-2426.
[5] Serafini, G., Pompili, M., Seretti, M. E., Stefani, H., Palermo, M., Coryell, W., & Girardi, P. (2013). The role of inflammatory cytokines in suicidal behavior: a systematic review. European Neuropsychopharmacology, 23(12), 1672-1686.
[6] Coussens, L. M., Zitvogel, L., & Palucka, A. K. (2013). Neutralizing tumor-promoting chronic inflammation: a magic bullet?. Science, 339(6117), 286-291.

Dit e-book scheelt je een consult

Om zoveel mogelijk mensen naar een goede gezondheid te kunnen helpen heb ik een e-book geschreven met meer dan 50 praktische tips. Na het lezen kun je direct de eerste stappen zetten en je gezondheid versterken. Je kunt het e-book nu gratis downloaden.

P.s. Dit is het tweede artikel uit een serie van 4:

1. Laaggradige ontsteking ligt aan de basis van bijna alle chronische klachten
2. Kenmerken van laaggradige ontsteking
3. De oorzaak van laaggradige ontsteking
4. De oplossing van laaggradige ontsteking (en bijna alle chronische klachten)